De Straytour

Vorige week dinsdag ben ik begonnen met de Straytour. Ik heb deze tour voor zes dagen gedaan, en hoewel het dus eigenlijk maar heel 

kort was, ben ik heel erg blij dat ik het heb gedaan. Welke mensen er in de groep zaten wisselde aardig omdat er steeds nieuwe mensen bij kwamen en andere mensen weg gingen, maar er was een groepje van zeven meiden die er de hele week was en dat was echt een super gezellige groep. Het waren allemaal meiden van mijn leeftijd of iets ouder en ze reisden allemaal alleen of met zijn tweeen. Van deze vaste groep kwam iedereen uit Engeland of Canada, waardoor ook de mensen die met zijn tweeen reisden altijd engels praatten. In de zes dagen dat ik met de tour heb rond gereisd, heb ik iedereen best wel goed leren kennen en het was erg jammer toen ik afscheid moest nemen van iedereen. 

Ik ontmoette de rest van de groep in het hotel waar zij verbleven en vanaf daar namen we de bus naar Chiang Rai. In Chiang Rai bekeken we een hele mooie tempel. Hij was helemaal wit en zag er daardoor heel anders uit dan alle tempels die ik eerder had gezien. Aan de binnenkant van de tempel waren alle muren beschildert. Het bestond uit drie lagen. Helemaal onderin had je het slechte gedeelte, waarin ook allemaal slechte dingen uit deze tijd voorkwamen. Zo was er een afbeelding van een mobiele telefoon, een afbeelding van superman en een afbeelding van Micheal Jackson. Boven deze laag was er een laag waarin je monniken zag die dingen aan het leren waren. En in de bovenste laag zag je boedha, en daar was alles goed en gelukkig. Wat ook leuk was aan de tour was dat er een tourleider was die dit dus allemaal uit kon leggen.

Nadat we bij deze tempel waren geweest reden we door naar de grens van Laos. Na het kopen van een visum en de grens overgaan waren we dus in Laos, waar we werden verwelkomt met een emmer water over ons heen. Vandaag begint namelijk het Lao New Year en veel mensen zijn al een week bezig met iedereen nat gooien. Die nacht sliepen we in het dorpje aan de grens. We keken 's avonds nog even naar de mooie zonsondergang, gingen wat eten en speelde wat kaart spelletjes. 

De volgende dag namen we de boot over de Mekong rivier om in twee

dagen naar Luang Prabang te varen. Het uitzicht op de rivier was geweldig. De hele dag hebben we een beetje naar het uitzicht zitten kijken, gepraat, gelezen en geslapen. Tussen de middag werd een heerlijke lunch voor ons klaar gemaakt. Dat was denk ik het lekkerste eten dat ik heb gegeten sinds ik op reis ben en dat allemaal klaar gemaakt in een klein keukentje op een boot. Na een uur of zeven op de boot zitten kwamen we aan in een klein dorpje langs de rand van de rivier waar we die nacht bij mensen thuis zouden slapen. Toen we aankwamen bekeken we even het dorpje. Alle kinderen die we tegen kwamen vonden het erg interessant en liepen de hele tijd met ons mee. We speelden een potje Jeu de Boule, want dat is erg populair in Laos, en daarna gingen we weer naar de zonsondergang boven de rivier kijken. Vervolgens kregen we een maaltijd in het huis waar we ook zouden gaan slapen. De mensen daar hadden echt heel veel eten voor ons klaar gemaakt en er werd ons verteld dat het eigenlijk onbeleefd was om het te laten staan maar het lukte echt niet om alles op te eten, ook al deden we nog allemaal zo ons best. Na het eten kregen we in de andere kamer van het huis een blessingsritueel, en dit was echt geweldig om mee te maken. Ongeveer dertig mensen uit het dorp kwamen naar het huis. Onze groep zat in het midden van de kamer om een tafeltje heen terwijl alle andere mensen om ons heen zaten. Toen kwam de hoofd van het dorp erbij en bij iedereen uit de groep zei hij een paar woorden terwijl we een bloemenkrans omkregen en we een bordje met eten en een glas met hele sterke en hele smerige whiskey aangeboden kregen. Iedereen nam iets te eten en het shotje wiski en daarna moesten we ons omdraaien en toen kwamen alle dertig mensen een touwtje om allebei je armen binden. Alle volwassenen mompelde er wat bij, wat neer kwam op dat ze je veel geluk wenste, een goeie reis, en dat ze hoopte dat wat je wens voor de toekomst ook was, dat het uit zou komen. Er waren ook allemaal kinderen bij en die bonden ook een touwtje om je arm maar die snapte nog wat minder goed waarom ze dat deden. Toen iedereen de touwtjes om had draaiden we ons weer om naar het tafeltje waar er nog wat woorden werden gezegt door het dorpshoofd en we nog wat shotjes whiskey dronken. Het werd als onbleefd beschouwt als je de whiskey af zou slaan waardoor iedereen uit de groep telkens het shotje nam, een heel lelijk hoofd trok en een heleboel water dronk. Na dit blessingsritueel werden er bedden voor ons klaar gemaakt en gingen we naar bed. Omdat de mensen zich zorgen maakte over dat ik zo lang was kreeg ik ook nog een kussentje om mijn voeten op te leggen aan het einde van mijn bed.

De volgende ochtend kregen we nog een ontbijt voordat we weer voor zeven uur op de boot gingen. Aan het einde van de boottocht kwamen we nog langs de boedha grotten. Dat waren twee grotten langs de rivier die helemaal vol stonden met duizenden boedha beelden. Daarna kwamen we aan in luang prabang. Daar ging de tourleider weg om even naar zijn eigen boederij te gaan en wij gingen met de rest van de groep uit eten in een restaurant waar een modewhow was met traditionele Laos kleding en een break dance show. Verder was iedereen uit de groep heel blij om na al die dagen twee keer per dag rijst, weer even westers te eten. 's Avonds wilde we nog naar de avondmarkt gaan maar toen we daar net een kwartiertje waren sloot hij al dus gingen wij ook maar terug naar ons hotel.

De volgende ochtend werden we wakker terwijl het keihard regende. Daarom besloten we die ochtend in het hotel te blijven en gewoon gezellig te kletsen en te kaarten. 's Middags was het gelukkig weer droog en toen gingen we naar de watervallen vlak bij Luang Prabang. Voordat je bij de watervallen kwam kwam je eerst langs een beren senctuary. Daar zaten allemaal beren die hun hele leven in kleine kooien hadden geleefd en daardoor niet meer in het wild konden leven. De beren senctuary was wel speciaal bedoeld om zoveel mogelijk geld en aandacht te krijgen om te zorgen dat beren zoveel mogelijk in het wild kunnen leven want de omstandigheden waar die beren eerst in hadden geleefd, waren ook echt heel 

slecht. Na de beren liepen we verder naar de watervallen en die waren echt heel mooi! Het was een paar hondert meter waarover allemaal kleine en grotere watervallen verpreid waren. En onder aan die watervallen kon je zwemmen, wat wij ondanks het wat mindere weer, natuurlijk heerlijk gedaan hebben. Die avond gingen we eten in een restaurantje aan de rand van de rivier waar je een heel mooi uitzicht had. Daar hebben we de rest van de avond door gebracht voor we weer terug gingen naar het hotel.

De volgende ochtend vertokken we naar Vang Vieng. Onderweg stopte we een paar keer om even te genieten van het schitterede uitzicht. Op een plek waren zelfs wc's waarvan een muur miste zodat je terwijl je op de wc zat van het geweldig uitzicht kon genieten. Toen we aankwamen in Vang Vieng gingen we snel op weg naar de rivier om daar te gaan tuben. Wat inhield dat je twee uur lang op een band lag terwijl je langzaam over de rivier dreef. Dat was leuk om te doen en ook hier weer was het uitzicht om ons heen prachtig. Na het tuben haalden we lekker een pannekoek met banaan en nutella en vlak daarna gingen we al weer uiteten. Na het eten bleven we daar nog een hele tijd zitten tot we weer zin kregen in een pannekoek en we die nog even gingen halen voordat we naar ons hotel terug gingen.

De volgende dag gingen we weer de bus in om naar Vientaine te gaan. Toen we daar waren aangekomen gingen naar een museum over de bommen in Laos. Het was erg intressant en erg zielig om te zien. En ik vond het eigenlijk heel erg om te merken dat er zoveel mensen dood zijn gegaan en nog steeds dood gaan door de bommen in Laos terwijl ik daar gewoon bijna niks vanaf weet. Het museum hoorde bij een stichting die dan wel weer hele goeie dingen deed. Ze hielpen namelijk gehandicapten mensen bij de refelidatie nadat ze bijvoorbeeld door een bom waren geraakt maar ook mensen die met een handicap waren geboren konden er hulp krijgen. Ook werden er bijvoorbeeld kunstbenen en andere hulpmiddelen gemaakt. Na dit museum gingen we nog even naar de arc de triomphe van Laos en naar een tempel en daarna gingen we naar ons hotel en uit eten. 's Avonds nog even naar de avondmarkt waar ik een paar leuke korte broeken heb gekocht en toen naar ons hotel. 

De volgende ochtend moest ik helaas afscheid nemen van de mensen van de tour en weer in mijn eentje verder gaan. Ik had eigenlijk een extra dag in Vientiane willen blijven maar ik vond die stad helemaal niks dus ik besloot meteen naar Luang Prabang te gaan. Dat leverde nog aardig wat stress op omdat ik opeens te horen kreeg dat alle bussen vol zouden zijn door het Lao New Year. Dit bleek gelukkig me te vallen dus ik heb gister gewoon 13 uur in de bus gezeten om naar Luang Prabang te gaan. In de bus heb ik me ook nog heel erg zorgen gemaakt of ik nog wel een hotel zou kunnen vinden maar gelukkig is het na een tijdje gelukt om een hotel, dat aardig boven mijn butget lag, te vinden.

Nu blijf ik drie dagen in Luang Prabang om te kijken wat het New Year nog meer in houdt dan water over elkaar heen gooien. En dan vlieg ik van de week terug naar Thailand om daar naar de honden rescue te gaan.